Verëdashësit që themeluan letërsinë

Si i frymëzoi vera Aristofan, Homer, Shekspir, Benjamin Franklin, Skot Fitzxherald dhe Maya Angelou

Nëse keni pasur ndonjëherë për të shkruar një letër, artikull, histori, roman ose ndonjë varg koherent të fjalëve, ju jeni të vetëdijshëm për betejën e njohur si "bllokimi i shkrimtarit". Për të arritur rrjedhshmërinë, një zgjidhje relativisht e zakonshme është kthimi në lëngun magjik. Për shkak se alkooli zvogëlon frenimin, i cili në shumë raste nuk është i mirë, është mjet i përsosur kur bëhet fjalë për qasjen në mendimet krijuese në kokën tuaj. Ndërsa të gjithë kanë pijen e vet të zgjedhur, ne preferojmë verën, kur përpiqemi të përdorim imagjinatën tonë dhe nuk jemi të vetmit.

Vera ka ndikuar tek autorët që nga koha e grekëve të lashtë. Ata kanë rëndësinë për krijimin e poezisë së bashku me zhanret e komedisë dhe dramës. Ne gjithashtu duhet t'i falënderojmë ata për hedhjen e themeleve të letërsisë dhe mendoni se shumë prej tyre ishin të ndikuar nga vera dhe ajo ka qenë e pranishme në letërsi qysh atëherë.

Greqia e lashtë ishte qendra e inovacionit, përsa i përket përmirësimit të verës dhe vreshtarisë. Ata e ndanë këtë njohuri me miqtë e tyre të tjerë në Europë - Itali, Francë, Rusi dhe Austri - të cilët njihen gjithashtu për prodhimin e ikonave në letërsi.

Aristofani

Komediani grek Aristofani kuptoi rëndësinë e verës ndërsa përpiqej të stimulonte mendimet krijuese. "Shpejt, më sillni një gotë me verë, kështu unë mund të lag mendjen time dhe të them diçka të zgjuar".

Homeri

Një tjetër autor grek shumë i njohur, Homeri, është i famshëm për fuqinë e një prej veprave më të njohura të letërsisë klasike "Odisea". Mendojmë se ai mund të konsiderohet si një burim i besueshëm kur tha: "Asnjë poemë nuk është shkruar ndonjëherë nga pirja e ujit ".

Shekspiri

Shekuj më parë njeriu, që konsiderohej shkrimtari më i madh në gjuhën angleze, Uilliam Shekspir, shkroi 38 drama, mbi 100 sonete dhe disa poema formash të gjata - shumë prej të cilave kanë referenca për të mirën e verës. "Vera e mirë, shoqëria e mirë, mirëseardhja e mirë mund të bëjë njerëz të mirë", thuhet në dramën e tij "Henry VIII".

Benjamin Franklin

Për shkak se ai kaloi shumë kohë në Francë, ka shumë kuptim fakti që Benjamin Franklin ishte një adhurues i verës. Megjithëse nuk la pas një trashëgimi të madhe në botën e letërsisë, ai ishte një nga autorët kryesorë të "Deklaratës së Pavarësisë" dhe diçka e tillë duhet të ketë vlerë. Thënia e tij e famshme: "Vera është dëshmi e vazhdueshme që Perëndia na do dhe dëshiron që ne të jemi të lumtur", dëshmon se nuk mund të pajtohemi më shumë se kaq me ju, Ben.

Ndërsa bëjmë rrugën tonë progresivisht në kohë, shohim një rritje në emrat e autorëve të mëdhenj të cilët ishin miq të mirë me shishen.

Skot Fitzxherald

Mosha e xhazit, vitet '20 në Amerikë deri në Depresionin e Madh, ishte një periudhë në të cilën njerëzit jetonin me bujari, shpenzonin para dhe pinin shumë. “Getsbi i madh” është një shembull i përsosur i kësaj kohe dhe F. Skot Fitzxherald ka thënë më së miri në librin e tij kur shkroi: "Shumë nga çdo gjë është e gabuar, por shumë shampanjë është e drejtë". E vështirë për të argumentuar me këtë.

Maya Angelou

Sa më shumë që i duam flluskat, aq më shumë duam viktimat e botës së verës që nuk marrin vëmendjen që meritojnë. Poetja Maya Angelou merr një dozë shtesë lëvdimi, sepse jo vetëm që ajo pinte verë ndërsa shkruante, por pinte Sherry, ndërkohë që shkruante. Ajo njëherë i tregoi një gazetari të "Paris Review" mjetet që ajo kishte marrë në dhomën e saj të hotelit, ndërsa shkruante veprat e saj më të rëndësishme, që përfshinin: notepad të verdhë, Biblën, fjalor, enciklopedi, një tavëll dhe një shishe Sherry.

Vendosja e lapsit në letër nuk është e lehtë, por këto emra të mëdhenj në letërsi na kanë treguar se është mirë që të përdorim ndonjë gotë verë për t'u shtendosur dhe për të derdhur mendimet nga koka mbi letër. Nëse ata mund ta bëjnë këtë, pse jo ne?